مراسم روزه داری

زلیخا صبا

در گذشته وتالش قدیم.  برای آمدن ماه رمضان مردم تالشی زبان چون ایام خاص دیگر آدابی وترتبیی مرسوم برای خود داشتند که خودرا با شادمانی مقید به انجام آن می دانستند. .از جمله چون ایام عید خانه وکاشانه خودرا مرتب وتمیز وخاک روبی می کردند و. سر و صورت ورخت ولباس را صفا میدادند و. خورد وخوراک ایام روزه داری را مهیا کرده مانند برنجی که باید در این ایام می پختند واحیا می گرفتند وصرف خیرات می کردند. همه با نظم خاصی. مجزا می کردند . خانواده های سنتی تالشی. حتی دراین ماه مهمانی پروردگار. یک روحانی که در مسجد محل ویا شهر روضه  یا برای خطابه میآمد   . در خانه ی خود پذیرا . و حتی مؤذنی خوش صدا در خانه خود پذیرا می شدند که این مؤذن در وقت گفتن اذان سحر ویا افطار به بلند ترین نقاط خانه که معمولا تلار خانه ویا روی پله بود با صدای بلند اذان می خواند که در تمام محل شنیده می شد 

 برای اولین شب ماه مبارک روزه داری روزه دارها بعد از نماز مغرب وعشا نیت می کردند که خدایا من با شاددمانی به یاری تو روزه می گیرم خدایا توانم ده که بنده شاکر وسپاسگزارت باشم ودر مهمانی پروردگارم سر افراز باشم  

 هنگام سحر. بانوان کدبانو زود تر بیدارشد ه و غذای سحری را که شامل پلوی گرم با شامی یا کباب یا حتی تخم مرغ و دیگرمخلفات. وچای بود. صرف می شد ودر این خانواده ها بعد از خوردن سحر وخواندن نماز دیگر نمی خوابیدند همه برای کار روزانه خود اماده می شدند.  یکی دیگر از حسن ها وادب واحترام خانواده ها در ماه رمضان این بود که در این ماه خرد وکلان برای خوردن سحری بیدار می شدند حتی بچه های کوچک با التماس از بزرگتر ها. در این مراسم شرکت می کردند. در نتیجه هیچوقت کسی نمیدانست که چه کسی روزه ندارد چون خوردن روزه وپهن کردن سفره برای کسانی که غذری داشتند مرسوم نبود واین رعایت کردن نه به اجبار بود بلکه به احترام صورت می گرفت . برای افطار. وباز کردن روزه ابتدا بعد از اذان و خواندن یک سوره حمد.  با آب گرم و یا خرما انجام می گرفت وبعد لقمه ای را با نان و رشته خشکار که در ماه مبارک رمضان چند باری تهیه می شد ویا نان وپنیری. صرف می شد وبعد از خواندن نماز. دوباره سفره شام پهن می شد شام هم چون. معمول.  شام همیشگی بود البته اگر مهمانی داشتند. مثل همان روحانی. اندکی مفصل تر بود 

 شبهای احیا هم که جای خود داشب دراین خانواده احیا می گرفتند. و خیرات می کردند 

  در روز عید فطر بعد از رویت هلال ماه توسط. مراجع روزه دارها برای خواندن نماز عید فطر راهی مسجد شهر ومحل خود می شدند. وفطر یه را طبق دستور از قوت غالب که برای مردم تالش زبان. برنج بود اندازه کسانی که در آن خانواده بودند در سینی یا تبک می ریختند و یا پولش را کناری می گذاشتند وهمه افراد خانواده قبل از بیرون رفتن به آن برنج یا پول دست می زدند.  بعد آن فطریه را به آدم با آبرو مسلمان که. خرجش بیش از دخلش بود در خفا می دادند 

اعتقادات مربوط به خروس

 زمانی که هنوز.رادیو نبوده به چنین موضوعی معتقد بودند در تالش قدیم. خروس سفید خوش آواز برای سحر. وخواندن خروس سه مرتبه در سحر میگفتند سحر شده وبرای خوردن سحر آماده می شدند . وحتی بعضی از خانواده ها یک خروس سفید را پروار می کردند و آنرا در عید قربان سر می بردند و فسجان درست می کردند و برای همسایه ها می دادند. و نکته دیگر اینکه.اعتقادشان به خواندن خروس بود. وقتی خروس دم در می خواند می گفتند امروز مهمان خواهد آمد وگوش به زنگ می شدند. و جالبتر اینکه قدیمی ها خواندن خروس در وقت نامناسب را بد می دانستند و ومعتقددبودند. اتفاق بدی خواهد افتاد واگر چندین بار این اتفاق می افتاد دیگر آن خروس را نگهداری نمی کردند وسر می بریدند. البته باپیروی ومعتقد بودن این باورها در خانواده ها گاه به خودشان انرژی مثبت می دادند برای ادامه زندگی. و گاهی بحدی به این باورها یشان صادق بودند. که کماکان همانگونه که می پنداشتند. می شد . مثلا برای شروع کاری اگر در دل به آنها الهام می شد ویا معتقد بودند که روز مناسب نیست انجامش را به روز دیگر موکول می کردندومی گفتند ممکن است به سه روزه بر بخوردو انجامش نمی دادند. وبه روزها خیلی معتقد بودند که من فکر می کنم از اخلاص وبی ریایی مردمان. تالش قدیم بود درود بر روانشان