پایگاه تالش شناسی پنجره ای به روی فرهنگ و تمدن تالش
ژاک دو مورگان :
درتالش (شمالی/ ۱۲۸۹ خورشیدی ) زن ها ملبس به دامنی پنبه ای ، اغلب سرخ رنگ که از تهیگاه شروع شده و به زیر زانو می افتد. نیم تنه کمر داری از همان پارچه، لیکن سفید و خاکستری یا آبی ، شانه های آنهارا می پوشاند و تا کمر آنها پایین می آید . ساق ها و پاها یشان در زمستان مانند تابستان برهنه اند .
آرایش موی زن ها بسیار ساده است . آنها موهای دراز و بافته دارند . گیسوان بافته را با یک تکه پارچه به صورت عمامه دور سر می پیچند . گوشه ای از پارچه جلوی صورتشان را گرفته و نمی گذارد جز چشم ها از میان آن دیده شود.
زنان تالش گردن بند ضخیمی از دانه های مرواریدی شیشه و بعضی دستبندهای ساده که قبلا با قلع سفید شده اند، به عنوان جواهرات با خود حمل می کنند. هچنین به زیر پیراهن های خود دانه های مرواریدی شیشه ای که کمم و بیش اشکال مبهم و پیچیده ای دارند، می دوزند .
در تالش به همان اندازه که مردها با لباس خود مصون از سرما هستند، زنها کم پوشش اند.
لباس مردان تالش
عادت ایرانی، یعنی رنگ کردن ریش ها و ناخن ها با حنا در تالش کمتر رایج است . مگر در بعضی مناطق شیعه نشین . تنها اشخاص طبقه بالا یا کسانی که زیاد به شهر می روند، تسلیم این عادت هستند . شمار متنابهی از پیرمردان دیده می شوند که ریش خاکستری یا سفید دارند . چیزی که نزد ایرانیان بسیار نادر است.
مردهای تالش به شیوه ایرانی، موهای وسط سر را می تراشند و در اطراف، آن را بلند می گذارند . موها معمولا به طور طبیعی بر روی گردن و شانه می افتند .
لباس مردان مرکب است ازیک شلوار نسبتا گشاد که پاچه آن توی یک جوراب پشمی درشت باف مزین به طرح و نقش های رنگین قرار می گیرد و بند های دراز آن به دور ساق پا پیچیده می شود . کفش آن ها از پوست گاو و گاو میش است . یک پیراهن خیلی کوتاه بیرون از شلوار به تن دارند . بر روی آن یک پوشش پشمی ضخیم ، معمولا از مواد خام می باشد .کله آن ها با یک کلاه تاتاری از پوست گوسفند آراسته و پوشیده است .
در تابستان دختران و پسران کمتر از هشت سال هیچ لباسی نمی پوشند .
