امیرشکرگزارناوی

معرفی نخبه هنری تالش

امیر شکرگزارمستندساز، بازیگر وعکاس. متولد دوم اردیبهشت سال ۱۳۲۹روستای ناو اسالم وساکن شهر هشتپر تالش است. او محیطبانی بود که پس از۳۰سال خدمت در سال۱۳۸۰ با کوله باری از تجربه های زیست محیطی که از او آدم متفاوتی ساخته بود، بازنشسته شد.

شکرگذار یک کتاب هم دارد با عنوان «فرهنگ، طبیعت و حیات وحش تالش از دریچه دوربین یک محیط بان»که در سال ۱۳۹۳ به چاپ رسیده است. این کتاب نشان می دهدکه شکرگزارحرفهای ناگفته بسیار دارد و گله ها از بی مهری های سازمان محیط زیست نسبت به مستندهایش. او از آنچه که به سر طبیعت آمده، رنجیده خاطر است.

امیرشکرگزارهنرمندی از جمله ی بلندآوازگان سینمای مستند ایران به شمار می آید که برای آموزش و کسب مهارت به هیچ وسسه ودانشگاهی نرفته است. هنر جوهره ای ست که دروجود اوست و آنچه که انجام داده، حاصل عشق، تلاش و پشتکارکم نظیرش و آنچه که به دست آورده، بی مزدومنت بوده وحقی مسلم. او انسانی ست ساده و فروتن و کردارش اکنون دراوج شهرت همانی ست که در زمان محیط بانی و پیش ازآن داشت. شاید همین ویژگی ست که روستائیان پایبند به ارزش های فرهنگی و اخلاقی تالش، به او اجازه می دهند تا هرگاه که از راه رسید، با دوربین خود، وارد محیط کارو زندگی آنان بشود وبی هیچ مشکلی زوایای مختلف آن را برای خلق اثری هنری بکاود.

انتشار کتاب «فرهنگ، طبیعت و حیات وحش تالش از دریچه دوربین یک محیط بان»، ۲۰ مستند محیط زیستی و عکس های بی شمار از طبیعت، محیط زیست و تعامل انسان و طبیعت حاصل دوران پساخدمت شکرگزار در محیط زیست است که بسیار به بار نشسته و جایزه های زیادی را در سطح ملی و بین المللی نصیب او کرده است.

شکرگزار که زمانی محیطبان منطقه شکار ممنوع ناو اسالم در تالش بود، حالاعکاس و مستندسازی شده که شهرتش فراتر از مرزهای استانی و کشوری است! دوره بازنشستگی فرصتی برایش مهیا کرد تا آنچه را نیازموده بود تجربه کند. رخت و لباس محیطبانی را از تن درآورد، سلاح را زمین گذاشت، دوربین به دست گرفت و دوباره راهی کوهستان و جنگل شد تا این بار طبیعت را از دریچه دوربین به تماشا بنشیند. آثارش چنان حرفه ای هستند که روی پرده سینمای جشنواره ها رفت و سر از پخش صدا و سیما درآورد. عکس هایش نیز از نمایشگاه ها و سایت نشنال جئوگرافیک سردرآورد و سرانجام به جشنواره های بین المللی راه یافت و از او یک محیطبان «طلایی» ساخت.

امیر شکرگذار درباره آغاز به کارش در سازمان محیط زیست می گوید: درسال ۱۳۵۲ به عنوان محیط بان استخدام شدم. آن موقع شش کلاس سواد داشتم ولی بعدها شبانه درس خواندم و دیپلم را گرفتم و نهایتا سال ۱۳۸۰ بازنشسته شدم. درسال ۱۳۷۳ بین من و یک شکارچی متخلف درگیری ناخواسته پیش آمدو تصادفا شکارچی کشته شد. از این رو روانه زندان شدم و قاضی برایم حکم اعدام صادر کرد. آن موقع ها سازمان پول دیه شکارچی را هم نمی داد و من مجبور شدم همه خانه و زندگی ام را بفروشم و نهایتا با کمک چند خیر پول دیه را جور کرده و با رضایت خانواده مقتول از زندان در آمدم اما بعدها متوجه شدم که دیگر دوره بگیر و ببند تمام شده و بهترین کار برای حفظ محیط زیست فرهنگسازی است چون دیگر برخورد قهریه جواب نمی دهد. زندان کلا نگاهم را تغییر داد و تصمیم گرفتم بعد از بازنشستگی کاری کنم که بتوانم مردم را بیشتر با طبیعت آشتی داده و پیوند دهم برای همین لباس محیطبانی را که از تن در آوردم دوربین به دست گرفتم و به دنبال کاری رفتم که رابطه مرا با طبیعت ومردمانی که در دل آن طبیعت زندگی می کنند، حفظ می کرد.

امیر شکر گزار تا کنون به عنوان بازیگر نقش اول و دوم در چنیدین فیلم مشارکت داشته، در گستره هنرعکاسی خالق آثار ارزشندی شده که شماری از آن در جشنواره های ملی و بین المللی درخشیده است و به عنوان فیلم ساز نیز مستندهای متعددی ساخته است که اغلب آنها در جشنواره های مختلف مورد توجه قرارگرفته و جوایزی را کسب کرده اند.

الف فیلم ها:

۱-    درخت نجاتم داد، ۱۳۷۹

۲-    پادینگ ف ۱۳۸۱

۳-    عسَلَ ملاح، ۱۳۸۲

۴-    رنگینَ برز، ۱۳۸۴

۵-    طبیعت مشروط، ۱۳۸۵

۶-    گل آقا، ۱۳۸۵

۷-    راکن، ۱۳۹۲

۸-    سایه مرگ، ۱۳۸۵

۹-    مکافات عمل، ۱۳۸۶

۱۰-   صیام، ۱۳۸۶

۱۱-   وُزَ دار، ۱۳۸۶

۱۲-   نذر، ۱۳۸۹

۱۳-   شکار شوکای زمان، ۱۳۹۰

۱۴-   اینجا بهشت است نه برای من، ۱۳۹۰

۱۵-   مرال شمال، ۱۳۹۲

۱۶-   آیین نمادین شالیکاری ۱۳۹۲

۱۷-   دوشاب، ۱۳۹۲

۱۸-   مروارید، ۱۳۹۵

۱۹-   خدیجه نی زن و رمه هایش، ۱۳۹۶

۲۰-   درمیان شاخه ها

ب : جوایز خارجی :

لوح تقدیربرای بازی در فیلم بیگانه و بومی از جشنواره فرانسه

لوح تقدیربرای بازی در فیلم غفلت از جشنواره تگزاس

مدال طلا از جشنواره عکس آساهی ژاپن